Ik ben al een langere tijd in ziekteverlof en op invaliditeit. Dit doe ik onder andere via vrijwilligerswerk, zodat ik gewend kan raken aan werken, zonder de druk die een betaalde baan met zich meebrengt. Ook kan ik als vrijwilliger veel interessante taken doen, taken die ik niet aangeboden krijg in de vorm van betaald werk omdat ik niet het juiste diploma of de juiste ervaring heb.
In die zin is het vrijwilligerswerk dat ik doe een grote empowerment. Toch werpt zich steeds de vraag op: waarom kan ik geen betaald werk krijgen?
Gesprekken met mijn netwerk
Ook vanuit mijn omgeving werpt die vraag zich vaak op. Het gesprek gaat dan ongeveer zo: ‘Ha, vrijwilligerswerk, en wat krijg je daarvoor betaald?’ Waarop ik dan zeg: ‘Oh, ik word niet betaald. In sommige gevallen krijg je wel een vrijwilligersvergoeding, maar dat is eerder uitzonderlijk'. Dan volgt er verbijstering en de opmerking: ‘Dus je werkt gratis?’ Wat ik meestal counter met: ‘Maar niet voor niks!’ Waarna een hele uitleg volgt over de voordelen van vrijwilligerswerk. Met als grootste argument: het draagt bij aan mijn welzijn en gevoel van gelukkig te zijn.
Zelftwijfel – de bittere nasmaak
Toch is het pijnlijk en moeilijk om dit gesprek steeds opnieuw te hebben. Het voelt alsof je werk niet waardevol is -omdat het niet betaald wordt- in de ogen van degenen die je graag ziet. En eerlijk, zelfs ikzelf voel me er soms oncomfortabel bij. Ik doe wat ik kan, en droom van loon naar werk. Maar dat lijkt soms erg veraf.
Nochtans, weet ik dat ik nuttig werk doe, voor mezelf en voor anderen. Ik toon dat ik wil werken en breid mijn netwerk uit. Ik heb sociale contacten, blijf actief en draag bij aan de samenleving. Maar wanneer ik ga solliciteren, krijg ik ook vaak de vraag waarom ik al zo lang als vrijwilliger werk. Alsof dat geen nuttig werk is en ik mijn tijd maar verdoe met mijn vrijwillig engagement. Zo krijgen gesprekken vaak een bittere nasmaak. Alsof de waarde van een persoon en van een leven enkel af te meten is het creëren van economische of geldelijke waarde. Bovendien in veel gevallen voor iemand anders dan jezelf in de eerste plaats. Ik besta voor meer. Ik hou van dromers, denkers, doeners en visionairen die tegen de stroom in gaan, uit de ratrace stappen (en ja, dat is soms omdat ze niet anders kunnen) en die bijdragen aan de levenskwaliteit van andere mensen, dieren of het milieu, enz. …
Waardering
Het zou fijn zijn als vrijwilligerswerk meer gewaardeerd werd door de omgeving. Dit zou me ook aanmoedigen om zelf ten allen tijde de waarde te weten en te voelen van hetgeen ik doe. Dit zou kunnen door mij te vragen wat ik doe, om welke reden, wat mijn werk bijdraagt aan het groter geheel en welke waarde het vrijwilligerswerk voor me heeft. Eigenlijk zou ik dus graag hebben dat waarde niet gelijkgesteld wordt met prijs.
Onderzoeken wijzen uit dat vrijwilligerswerk bijdraagt aan je geluksgevoel en ook aan de samenleving. Het zou dus een overheidstaak kunnen zijn om vrijwilligerswerk aan te moedigen. Bijvoorbeeld met een belastingvermindering voor wie vrijwilliger is? Of gerichte campagnes om de waarde van vrijwilligerswerk onder de aandacht te brengen?
Ik zou iedereen aanraden het zelf eens te proberen en te kijken wat het bijdraagt aan je welbevinden iets goeds te doen. Iedereen wint bij vrijwilligerswerk.
