Tijdens de wandeling in de Bourgoyen kwam een verrassende mix van thema’s aan bod – van werk en motivatie tot natuur, diversiteit en veerkracht.
Wat begon als een uitstap, groeide uit tot een gesprek over hoe mensen, net als ecosystemen, gezond blijven door veelheid en verbinding.
De les van de graslanden
Johan, ervaren gids van Natuurpunt, vertelde hoe landbouwgronden vaak worden gebruikt als monocultuur: telkens hetzelfde gras voor de koeien.
Dat lijkt efficiënt, maar het maakt de natuur kwetsbaar. De koeien worden ziek, de bodem uitgeput.
Ik kon niet anders dan de vergelijking maken met onze samenleving: ook wij verliezen kracht als we te eenzijdig worden, te commercieel gestuurd, te weinig ruimte laten voor verschil en herstel.
Diversiteit – in werk, mensen en ideeën – is geen luxe, het is levensnoodzakelijk.
Het belang van connectie en netwerken
Onderweg hoorde ik hoe klein de wereld soms is.
Onze gids kwam erachter dat hij ooit samen had gewerkt met familie van een deelnemer – een toevallig gesprek dat me deed beseffen hoe belangrijk verbinding en sociaal contact zijn in de zoektocht naar werk.
Niet alleen diploma’s of sollicitaties tellen, maar de ontmoetingen die deuren openen.
Precies daarom waardeer ik initiatieven als Co-Searching: ze brengen mensen samen die anders misschien geïsoleerd blijven.
Over werk, motivatie en groei
Een medewandelaar vroeg of ik nog aan mijn CV had gewerkt. Dat deed me stilstaan bij hoe persoonlijk werk zoeken eigenlijk is. Een CV is geen vast document, maar een levend verhaal dat telkens herschreven wordt, afgestemd op wie je bent en wat je zoekt. Het gaat niet enkel om solliciteren, maar om blijven leren, reflecteren en betekenis vinden in wat je doet – betaald of onbetaald.
De gesprekken onderweg
Er kwamen verschillende thema’s aan bod: mobiliteit, rijbewijs, en kansen via VDAB zoals de Individuele Beroepsopleiding (IBO). Sommigen deelden positieve ervaringen, anderen teleurstellingen. Wat duidelijk werd, is dat niet elke weg even recht loopt. Sommige mensen botsen op bureaucratie of misverstanden, wat extra ontmoedigt. Toch was er doorheen de gesprekken steeds een onderstroom van begrip en solidariteit – het besef dat we niet alleen zijn in onze zoektocht.
We spraken ook over de rol van interimkantoren, de wens naar meer rechtstreekse contacten met werkgevers, en het belang van open bedrijvendagen en gemeenschappen waar mensen elkaar echt leren kennen.
Daar ligt volgens velen de toekomst: minder afstand, meer menselijkheid.
Over de media, politiek en richting
Er klonk ook frustratie over hoe politiek en media soms angst en wantrouwen voeden. Maar tegelijk beseften we dat er ook positieve voorbeelden zijn: projecten, beleidsmakers, journalisten die wél inspireren. De kunst is om dat te zien, te versterken, en niet te blijven hangen in verontwaardiging.
Aan deze tafel, voor ik huiswaarts ging, voelde ik vooral erkenning, motivatie en respect. Een gedeeld verlangen naar meer diversiteit, betrokkenheid en betekenisvolle verandering.
Het orakel van Delphi – lessen voor vandaag
Tussen de gesprekken door kwam het orakel van Delphi ter sprake. De boodschap “Ken uzelf” past verrassend goed bij onze zoektocht naar werk. Het oude orakel gaf geen simpele antwoorden, maar zette mensen aan tot nadenken: Waarom wil ik dit doen? Wat drijft me echt?
Vandaag is het “hedendaags orakel” misschien niet langer een tempel, maar een gesprek tijdens een wandeling, waar vragen ontstaan die dieper gaan dan enkel werk vinden.
De essentie blijft: “Wie zichzelf kent, weet wat hij kan geven aan de wereld – en dan volgt de wereld vanzelf.”
Of in mijn woorden, als hedendaags orakel van Martijn: “Vraag niet wat de maatschappij nog met jou wil doen, maar wat jij nog wil doen mét de maatschappij.”
Wanneer we zo durven kijken, verandert werk zoeken in waarde brengen, ook zonder functietitel.
Slotreflectie
De natuur toonde ons onderweg nog een laatste les: wanneer je haar ruimte geeft, herstelt ze zich verbazend snel. Misschien geldt dat ook voor mensen. Als we elkaar wat meer tijd, vertrouwen en vrijheid gunnen, komt er vanzelf weer groei – in onszelf, in onze relaties en in onze samenleving.
Helaas was het niet altijd eenvoudig om alle perspectieven even goed te horen. Ik wil daarom de andere deelnemers uitnodigen om aan te vullen welke inzichten of momenten voor hen waardevol waren, zodat dit verslag een collectieve weergave wordt van wat deze wandeling écht bracht.
